Jak wiadomo, dzisiaj Prezydent Duda odbierze przysięgę od osób, które uważają, że są ważnie wyselekcjonowanymi kandydatami do SN. Tak oczywiście nie jest, bo procedura ich powołania jest nieważna – ciąży na niej grzech pierworodny nieważnego prezydenckiego obwieszczenia, które wbrew Konstytucji nie było kontrasygnowane przez premiera.
Ale nie o tym chciałem pisać. Dzisiaj kolejny raz Andrzej Duda pokaże, że ma w pogardzie prawo. Jest strażnikiem Konstytucji, najwyższego naszego prawa, a jednocześnie w najwyższym stopniu prawo lekceważy, zachęcając tym samym innych, by robili podobnie. Zlekceważenie dotyczy tym razem postanowienia sądu administracyjnego, który zamroził procedurę powoływania sędziów do SN, ponieważ wstrzymał przekazanie uchwały dotyczącej kandydatów Prezydentowi.
Po raz kolejny mamy więc do czynienia ze zignorowaniem decyzji sądu przez głowę państwa. Po raz kolejny Prezydent zachęca swoim postępowaniem do anarchii, wysyłając jasny sygnał: „jeśli masz inny pogląd prawny niż sąd, możesz ten sąd zignorować”. Nie ma bardziej szkodliwego publicznego działania niż otwarte lekceważenie decyzji sądowych przez osoby pełniące wysokie funkcje publiczne, bo ryba psuje się od głowy.
Podobnie wyraźną zachętą do łamania prawa jest zachowanie KRS. To do niej głównie swoje postanowienie kierował sąd. Tymczasem ciało, które zgodnie z Konstytucją ma chronić sędziów, poniża ich. Poniża ich mówiąc społeczeństwu, że są nieważni. Że wystarczy zamówić opinię prawną, która ma inną konkluzję niż decyzja sądu, a następnie działać w oparciu o tę opinię, lekceważąc sądową decyzję. Czy za moment każdy skazany przez sąd będzie zamawiał u swojego adwokata opinię prawną, z której będzie wynikać, że nie musi iść do więzienia, a następnie będzie twierdził, że ta opinia jest ważniejsza niż to, co powiedział sąd?
Szczególnie niepokojące jest uzasadnienie przedstawione w prasie przez KRS. Jak czytamy, w opinii stwierdzono, że intencją prawodawcy było, aby proces odwoławczy przed sądem administracyjnym nie wstrzymywał procesu powołania nowych sędziów. Rozumiem, że intencja prawodawcy ustalona przez autora opinii jest ważniejsza niż wyraźne i jasne postanowienie sądu. To jest zaiste rewolucja w prawie i w prawoznawstwie. Już nie mogę się doczekać, kiedy prokurator powie podsądnemu: „Wprawdzie sąd w swoim wyroku cię uniewinnił, ale intencją prawodawcy było, abyś siedział”.
Lekceważenie postanowienia sądu przez KRS i Prezydenta jest w mojej ocenie przestępstwem przekroczenia uprawnień z art. 231 kodeksu karnego, jest bowiem oczywistym działaniem poza prawem. Jestem pewien, że ze względu na pełną kontrolę polityczną nad prokuraturą ścigania tego przestępstwa nie należy się teraz spodziewać. Ale „teraz” nie będzie trwało wiecznie i przyjdzie kiedyś czas, w którym osądzenie takich oczywistych naruszeń prawa będzie możliwe.
I jeszcze jedno. Działania KRS i Prezydenta nie mają wpływu na to, co dzieje się na poziomie Unii Europejskiej. Dotychczasowe powołania (oraz te dzisiejsze) to powołania do Izby Dyscyplinarnej i Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych. To całkowicie nowe izby, a więc powołanie do nich, mimo iż nieważne z powodu braku początkowej kontrasygnaty premiera, nie jest powołaniem dublerów sędziów, którzy przekroczyli wiek 65 lat. Nadal więc Trybunał Sprawiedliwości może wydać postanowienie o zabezpieczeniu w odniesieniu do sędziów, których nowa ustawa niezgodnie z Konstytucją przenosi natychmiastowo na emeryturę. I miejmy nadzieję, że to zrobi. Miejmy także nadzieję, że polskie władzę taką decyzję uszanują.
Matczak na prezydenta!
“Dotychczasowe powołania (oraz te dzisiejsze) to powołania do Izby Dyscyplinarnej i Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych”. Im to wystarczy, jedna Izba to kij na “nadzwyczajną kastę”, druga zatwierdza wybory. W Izbie Dyscyplinarnej utajni się zarówno sam proces jak i uzasadnienie (ze względu na “dobro państwa”), nie mówiąc o tym, że oskarżeni będą pozbawieni wszelkich praw do obrony, czego mieliśmy próbkę ostatnio z pełnomocnikiem sędziego Tuleyi. Izba Spraw Publicznych orzeknie, że wybory były nieważne. “Tak, bo tak”, będzie brzmiało uzasadnienie. Im Izba Cywilna niepotrzebna, tam za dużo merytorycznej roboty…