Nie wiem, czy jesteście zainteresowani takimi radami, ale napisałem książkę pt. „Jak wychować rapera”. Jest to książka o relacji ojca z synem, patodemokracji i potrzebie rebelii.
Napisałem ją, ponieważ wydawnictwo „Znak” zaproponowało mi stworzenie poradnika, jak wychować obywatela. Pomyślałem, że byłaby to zapewne pouczająca książka z jedną istotną wadą – mało kto chciałby ją przeczytać. Zamiast tego napisałem więc książkę o tym, jak wychować rapera, bo w tym przynajmniej mam pewne doświadczenie. Ostatecznie książka o tym, jak wychować rapera, jest o tym, jak wychować obywatela. Ma mieć dzikie serce i empatię, wrażliwość i siłę. Ma być odważny i mówić prawdę, nawet jeśli głos mu drży.
Każdy rozdział tego „bezradnika” poświęcony jest jednemu utworowi Michała, a treść tego utworu staje się przyczynkiem do rozważań szerszych – o życiu, o nas jako społeczeństwie i o naszym państwie. Jest to biografia przemieszana z analizą literacką tekstów Michała, lekcja WoS-u przemieszana z wychowaniem do życia w rodzinie, opowieść o buncie młodego chłopaka i o ojcu, który próbuje zrozumieć swoje dziecko.
Być może ta książka ma szansę stać się przyczynkiem do dyskusji międzypokoleniowej o sprawach ważnych. Wiem, że utwory mojego Syna stały się dla części z Was pretekstem, by między dziećmi a rodzicami takie rozmowy się toczyły. Michał obdarował mnie swoją twórczością, ja starałem się Mu odwdzięczyć możliwie głębokim zrozumieniem tego, co On tą twórczością do mnie mówi. Może rodzice i dzieci mogą tę książkę czytać wspólnie i tak jak my wymienić się czymś wartościowym – oglądem świata.
„Jak wychować rapera. Bezradnik” to książka, z którą chciałbym dotrzeć do jak największej rzeszy czytelników. Pomóżcie mi w tym! Będę Wam bardzo wdzięczny za posłanie tej zapowiedzi dalej. Książkę można już zamówić pod poniższym linkiem, a jej oficjalna premiera nastąpi z pierwszym szkolnym dzwonkiem, czyli 1 września. Niedługo napiszę trochę więcej o jej treści.
https://www.empik.com/jak-wychowac-rapera-bezradnik-matczak-marcin,p1274787839,ksiazka-p
Oj udała się Panu ta książka Panie Profesorze! Kupiłem za namową kolegi ebooka i zaczytałem się do północy… Same inspirujące rzeczy daruje Pan czytelnikom. Jeszcze nie przeczytałem całości, właściwie jestem na początku (bo często skłania Pan do refleksji), więc nie wypowiem się podsumowująco. Ale za jedno już teraz muszę podziękować: za opowieść o japońskiej sztuce sklejania rozbitych filiżanek “kintsugi”. W końcu ktoś, Pan, zarysował nam perspektywę, kierunek wychodzenia z tej polsko-polskiej wojny. To ogromnie ważne, inspirujące i budujące. Że może się da!!! I że może być nawet lepiej niż przed tą wojną plemienną. Tylko trzeba będzie znaleźć mistrza sklejania… Mam poczucie, że ze względu na wszystkie treści tej książki stanie się ona moją stałą lekturą (już teraz wiem, że jednokrotne przeczytanie nie wystarczy). Bardzo, bardzo dziękuję! Wyrazy szacunku.